من کی هستم که[بخواهم] آنها را کنار بگذارم؟ مسائل غامض از دوران هولوکاست
الف.آیا [باید] گریخت؟
همانطور که تا کنون دیده ایم ، قانون یهودی ، در صورت های خارجی گوناگون خود، انسان را آگاه می سازد ، که نباید برای نجات جود دیگری را با چنین قصدی بکشد.اگرچه شاید این حتی زمانی هم که نجات یک انسان به طور غیر مستقیم باعث مرگ دیگری می شود هم مصداق دارد؟
آیا هیچکسی از بیرون یک اردوگاه مرگ اجازه دارد که شخصی را نجات بدهد درحالیکه واضح است که به عنوان مجازات این فرار افراد دیگری اعدام خواهند شد؟
نگاه هالاخایی(شرع یهود) این است که مردم نباید سعی کنند که یک زندانی را نجات دهند درصورتیکه دیگران در نتیجه آزادی وی می میرند. اگرچه به نظر می رسد که زندانی می تواند برای آزادی خودش اقدام کند حتی اگر بداند که فرار یا آزادی او باعث قتل فرد دیگری به جای او می شود.
پرسش
نظرتان درباره این تمایز چیست که به یک شخص اجازه می دهد تا خودش را نجات دهد و ممنوع می کند تا دیگری او را نجات دهد؟ چه منطقی پشت این موضوع هست؟
در روره هولوکاست این سئوال مطرح شد، که نجات یک شخص درحالیکه اشخاص دیگر را در معرض خطر قرار می دهد، با شدیدترین وجه ممکن. گاهی افراد می توانند از یک اردوگاه مرگ فرار کنند، ولی این واضح بود که نازی ها بسیاری از یهودیان را به قتل خواهند رساند تا به عنوان جزای فرار عده ای باشد و از فرار دیگران جلوگیری کند.
آیا در چنین مواردی فرار جایز است؟
دوبخشی را که دو راه متفاوت درباره رفتار در وضعیت های مشابه هولوکاست را نشان می دهند بخوانید
از شهادت یک یهودی در دادگاه آیشمن
من در یک گروه هشتاد نفری قرار داشتم.من از تجربه می دانستم که فرار هر یکنفر به قیمت زندگی بقیه تمام خواهد شد. و گرچه من به پارتیزان ها کمک کردم. من گذرنامه ها و مهرها را جعل کردم اگرچه آنها به من پیشنهاد دادند که مرا قاچاقی رد می کنند-- این مسئولیت زندگی بقیه بر عهده من است .آماده نبودم—آنها شانسی دارند، واگر بگریزم—آنها شانسی ندارند. و من کی هستم که [بخواهم] آنها را کنار بگذارم؟
بنابر[گفته های] رابی متس نریا،"فرار از اردوگاه مرگ در هالاخا(شرع یهود)" برگفته از سال به سال سال 5722 صفحات 140-158
درباره این سایت